De ziekte van Ménière werd voor het eerst beschreven in 1861 door Prosper Ménière, degene waarnaar de naam Ménière ook genoemd is. De ziekte van Ménière is een aandoening die zich kenmerkt door aanvallen van draaiduizeligheid, daling van het gehoor en oorsuizen (de medische term voor oorsuizen is: tinnitus). Er os al jarenlang onduidelijkheid over de ziekte van Ménière; zeker omdat de Ménière symptomen niet per se constant voor hoeven te komen. De Ménière symptomen komen vaak plotseling alle drie tegelijk voor en dit kan zo heftig zijn dat de patiënt hiervan moet braken en hier enorm misselijk van wordt. Een patiënt met een Ménière aanval kan zich doodziek voelen en is tijdens een Ménière aanval vaak niet in staat om iets anders te doen dan in bed liggen met de ogen gesloten en wachten tot de aanval voorbij is. De duizeligheid, die ook één van de Ménière symptomen is, kan na een heftige aanval nog dagen en soms zelfs weken blijven aanhouden. Hierdoor blijft een patiënt zich behoorlijk verzwakt voelen.
Hoe vaak komt de ziekte van Ménière of het syndroom van Ménière voor?
De ziekte van Ménière komt bij ongeveer 1 op de 1000 mensen voor. Het maakt hierbij niet uit of de patiënten man of vrouw zijn, want mannen en vrouwen worden in dezelfde mate getroffen door de Ménière ziekte of het syndroom van Ménière. Het is echter wel zo dat de ziekte vaker voorkomt bij blanke mensen dan bij donkere mensen. De aandoening kan beperkt blijven tot 1 oor, maar bij meer dan 40% van de patiënten treft de ziekte helaas vroeg of laat beide oren. Meestal treden de eerste Ménière symptomen of the symptomen van de Ménière ziekte op tussen het 20e en 50e levensjaar, maar een enkele keer kan ziekte van Ménière ook bij kinderen optreden.
Oorzaak ziekte van Ménière
De exacte oorzaak van de ziekte van Ménière is tot op de dag van vandaag nog niet volledig gevonden en dit is een grote frustratie voor veel patiënten van de Ménière ziekte. Men denkt sowieso dat de ziekte van Ménière een aandoening is waar meerdere factoren invloed op hebben. Dit betekent dat er verschillende elementen zijn die bijdragen tot de aandoening zoals anatomische afwijkingen van het oor, genetische erfelijkheid, stoornissen in het immuunsysteem en virussen en aandoeningen van de bloedsomloop (Migraine). In welke mate die verschillende elementen belangrijk zijn en welke rol ze spelen in het uitlokken van de symptomen is nog onduidelijk. Echter, een verstoorde vochthuishouding lijkt wel de grootste oorzaak van de ziekte van Ménière te zijn. In 1938 werd reeds de theorie van de “endolymfatische hydrops” als mogelijke oorzaak geopperd. Dit wordt ook wel de “verstoorde vochthuishouding van het binnenoor” genoemd. Er wordt hierbij ook wel gesproken over ‘lekkage in het oor’. De twee vloeistoffen endolymfe en perilymfe, die van elkaar gescheiden zijn door het membraan van Reissner, komen in het geval van de ziekte van Ménière met elkaar in aanraking. Dit veroorzaakt als het ware ‘kortsluiting’, waardoor er verkeerde informatie naar het evenwichtscentrum in de hersenen wordt gestuurd. Het gevolg hiervan is duizeligheid. Ook worden haarcelletjes in het slakkenhuis van het oor beschadigd, waardoor de patiënten last krijgen van slechthorendheid en tinnitus (oorsuizen). Één van de meest voorkomende gewrichtsaandoeningen in het westen van de wereld is artrose. Ruim 12% van de Nederlandse bevolking boven de 45 jaar heeft artrose. Bij 65-plussers ligt dit aantal nog hoger. Schouder artrose heeft verschillende oorzaken.
Ziekte van Ménière: behandeling
Naar de behandeling van de ziekte van Ménière is veel onderzoek geweest, op basis van de Ménière symptomen van het syndroom van Ménière of de Ménière ziekte. Helaas is er nog weinig bekend over de behandeling van het syndroom van Ménière. Er is wel medicatie die de klachten kan doen verminderen, maar deze medicijnen hebben vaak nare bijwerkingen. Helaas bestaat er nog geen medicijn dat de symptomen van Ménière volledig doet verdwijnen. Veel patiënten krijgen het medicijn Betahistine voorgeschreven, een medicijn waarvan de werkbaarheid niet eens in onderzoek is aangetoond. Ook voor de slechthorendheid van het syndroom van Ménière is geen oplossing. Bij ernstig gehoorverlies is het uiteraard mogelijk om een hoortoestel te laten aanmeten, maar dit is meer een oplossing van het symptoom dan een oplossing van de kern van het probleem. Patiënten met de Ménière ziekte wordt vaak simpelweg aangeraden om een leven te leiden met weinig stress en veel rust en regelmaat. Gelukkig zijn er tegenwoordig wel meer mogelijkheden, behalve het slikken van medicatie. Er wordt veel gewerkt met een prismabril, omdat veel Ménière patiënten moeite hebben met het bewaren van hun evenwicht. Deze prismabril zorgt dat de ogen in de gewenste stand blijven staan, waardoor duizeligheid voorkomen wordt. Ook wordt er veel gewerkt met gentamicine therapie voor patiënten bij wie de ziekte slechts voorkomt in één oor. Bij deze therapie wordt er antibioticum gespoten in het middenoor, waardoor de trilhaartjes in het evenwichtsorgaan vernietigd worden. Ook dit kan helpen tegen aanvallen van duizeligheid.